Du Cambodge au Canada : nos souvenirs, nos espoirs
សង្គកថានៅថ្ងៃទី២៨ មិនា ២០១៥
របស់លោកស្រី យីម ណុលស៊ីណា ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលខេមរា មជ្ឈមណ្ឌលប្រវត្តិសាស្ត្រ និងអារ្យធម៌ខ្មែរ ក្នុងពិធីរំលឹកខួបទី៤០ដល់ជនរងគ្រោះដោយរបបប្រល័យពូជសាសន៍ខ្មែរក្រហម និងការមកដល់ប្រទេសកាណាដារបស់ប្រជាជនកម្ពុជា តាំងពី៣៥ឆ្នាំមកនេះ។ សូមគោរព
នៅថ្ងៃ១៧ មេសា ១៩៧៥ ផែនដីបានឈប់វិល សម្រាប់ពួកយើងទៅហើយ។ ជីវិត ក៏លែងរស់រាន សម្រាប់ពួកយើងដែរ ។ ប្រទេសកម្ពុជា... ប្រទេសកម្ពុជាដែលយើងធ្លាប់ស្គាល់ ប្រទេសកម្ពុជាដែលយើងធ្លាប់ ស្រឡាញ់ លែងជាប្រទេសកម្ពុជាដូចពីមុនទៀតហើយ។ ជាការពិតណាស់ វាជារឿងកាលពី អតីតកាល ប៉ុន្តែប្រៀបបានដូចជាជារឿងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នដែរ... វាស្ថិតនៅចិត្តរបស់ពួកយើងជានិច្ច។ ពួកយើងបានស្គាល់រួចហើយនូវរបបគួរឲ្យភ័យខ្លាច និងគួរឲ្យរន្ធត់ ក្នុងពេលជិត៤ឆ្នាំ។ ថ្ងៃនេះ ក្នុងពេលនេះ ពួកយើងនៅទីនេះ ចំពោះមុខអ្នកទាំងអស់គ្នា។ សហគមន៍ទាំងមូលនៅទីនេះ យុវជនទាំងអស់ក៏នៅទីនេះដែរ។ ដោយសារតែឥស្សរជនម្នាក់ គឺលោកហ្សាក់ គូតួ (Jacques Couture) រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួង អន្តោរប្រវេសន៍ ក្រោមការដឹកនាំរបស់រដ្ឋាភិបាលរបស់លោក រឺណេ ឡេវេស (René Lévesque) ក៏ដូចជា ដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលកាណាដាដែរ ទើបអ្នកទាំងអស់បានមកដល់ទីនេះ កាលពី៣៥ឆ្នាំមុន។ យើងខ្ញុំពិតជាជំពាក់គុណលោក ហ្សាក់ គូតួ និង រដ្ឋាភិបាលកាណាដា ជារៀងរហូត។ ទឹកដីកាណាដានេះហើយ ទឹកដីកេបិចនេះហើយ ទឹកកដីនេះម៉ុងរេអាល់នេះហើយ ដែលពួកយើងចាត់ទុកដូចជាទឹកដីកំណើតរបស់យើង។ ហើយខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណចំពោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទាំងនោះ។ តាងនាមឲ្យសហគមន៍ទាំង មូល សូមអរគុណ។ នៅពេលដែលយើងខ្ញុំនិយាយពីការចាប់កំណើតឡើងវិញ គឺយើងនិយាយពី ការកើតឡើងវិញ បន្តិចម្ដងៗ។ គឺថា យើងប្រើពេលជាង ៤០ឆ្នាំមកហើយ។ ខ្ញុំសឹងតែមិនជឿទេថាវាយូរបែបនោះ ពីព្រោះថាដោយសារតែការស្លុតចិត្តវាខ្លាក្លានេះបែបនេះ ទើបម្នាក់ៗចេះតែបន្តរំឭកពីហេតុការណ៍នោះ... ។ លោកអ្នកដឹងស្រាប់ហើយថា ភាពស្ងប់ស្ងៀមស្ងាត់នេះ ពិតជាលាន់ឮឡើងហ៊ឹងត្រចៀក គឺហ៊ឹងពេញត្រចៀកតែម្ដង។ លុះចំណេរតមក មជ្ឈមណ្ឌលខេមរានេះ ក៏បានចាប់បដិសន្ធិឡើង តែមិនមែនកើតឡើងដោយខ្លួនឯកឯងនោះទេ។ នៅអំឡុងទស្សវត្សទី៨០ នៅពេលដែលជនភៀសខ្លួន បានមកដល់ដំបូងៗ មានស្រ្តីដ៏ឆ្នើម មានបុរសដ៏ឆ្នើម មានសមាគមកម្ពុជាដ៏ឆ្នើម ដែលបានផ្ដើមនិងបន្សល់ទុកនូវមជ្ឈមណ្ឌលខេមរា ដូចយើងឃើញក្នុងពេលនេះ។ ក្នុងថ្ងៃនេះ យើងខ្ញុំសូមធ្វើគារវកិច្ចចំពោះរៀមច្បងយើងទាំងអស់នោះ។ នៅមជ្ឈមណ្ឌលខេមរា យើងខ្ញុំប្រមូលបានសាក្សីដែលនៅរស់រានមានជីវិត និងកូនៗរបស់អ្នកដែលសល់ពីស្លាប់បានចំនួនប្រមាណជាង៦០នាក់ តាមរយៈគម្រោង “រឿងរ៉ាវជីវិត” ដោយសហការជាមួយសាកលវិទ្យាល័យកុងកកឌីយ៉ា (Université Concordia)។ ហើយ យើងខ្ញុំក៏បានដឹងថាអ្នកទាំងនោះចេះនិយាយហើយ។ ពួកគាត់បានប្រាប់យើងថា ៖ “ពេលនេះយើងអាចនិយាយបានហើយ។ យើងអាចធ្វើបាន។ សូមស្ដាប់ពួកខ្ញុំនិយាយចុះ”។ អ្នកទាំងអស់គ្នាឃើញទេ ខណៈដែលជនតក់ស្លុតចេញផុតពីអំពើឃោរឃៅ គឺថាទីនេះ ខ្ញុំមិនត្រឹមតែសំដៅតែមិត្តរ្វាន់ដារ មិត្តជ្វីហ្វ មិត្តអារមេនីរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏លើកឡើងផងដែរពីអ្នកទាំងឡាយណាដែលទទួលរងការឈឺចាប់នៅលើភពផែនដីនេះ។ នៅពេលដែលអ្នកទាំងនោះនិយាយ គ្មាននរណាម្នាក់ស្ដាប់នោះទេ គ្មានសោះតែម្ដង។ តើគេត្រូវរង់ចាំ៤០ឆ្នាំសិនទើប ទើបនាំគ្នាធ្វើអ្វីមួយមែនទេ ? ទេ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាមិនមិនដូច្នោះទេ យើងខ្ញុំសង្ឃឹមថាមិនយ៉ាងនោះឡើយ។ ពួកយើងមានមហិច្ឆិតាយ៉ាងធំចំពោះអនាគតរបស់មជ្ឈមណ្ឌលខេមរា។ មហិច្ឆិតាទាំងនេះមិនមែនសម្រាប់តែសហគមន៍កម្ពុជាប៉ុណ្ណោះទេ... អ្នកទាំងអស់គ្នាឃើញទេ រឿងរ៉ាវផ្ទាល់ខ្លួនរបស់មនុស្សម្នាក់ៗក្នុងសហគមន៍ដ៏តូចមួយ ត្រូវបានកត់ត្រាក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ធំធេងរបស់ប្រទេសកាណាដា របស់ទីក្រុងគេបិច និងរបស់ទីក្រុងម៉ុងរេអាល់ រួចទៅហើយ។ យើងទាំងអស់គ្នារួមគ្នាជាមិត្តរវាងគ្នាទៅវិញទៅមក ទាំងនៅទីនេះ ទាំងនៅនៅទីផ្សេងទៀត។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងកាន់តែវេញគ្នាជាធ្លុងមួយ ដោយសារតែព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីៗដែលកើតឡើងនៅជុំវិញពិភពលោក។ ខ្ញុំសូមបញ្ចប់សង្គកថានេះ ដោយបញ្ចូលពាក្យមួយឃ្លារបស់អ្នកដឹកនាំខ្សែភាពយន្តខ្មែរសញ្ជាតិ បារាំងមួយរូប គឺលោក រិទ្ធី ប៉ាន់។ ខ្ញុំយល់ថាពាក្យមួយឃ្លានេះសង្ខេបយ៉ាងខ្លីនូវក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង គឺថា៖ សេចក្ដីស្លាប់ ទារុណកម្ម ការឈឺចាប់ មិនអាចបំផ្លាញជីវិត ការចងចាំចំពោះបុព្វបុរសយើង ចំពោះឪពុកម្ដាយយើងដែលបានចែកឋានទៅហើយនោះបានឡើយ។ ខ្ញុំសូមអានជូនអ្នកទាំងអស់គ្នានូវសម្រង់ឃ្លានោះ ៖ «ខ្ញុំមិនបានអរគុណដល់ម្ដាយខ្ញុំ ចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ សម្រាប់ជើងរបស់ខ្ញុំ សម្រាប់គ្រប់យ៉ាង ចំពោះជីវិតខ្ញុំនេះ។ គាត់បានហៅ ខ្ញុំពីចម្ងាយ។ ហើយគាត់បានស្រែកប្រាប់ខ្ញុំយ៉ាងទាំងនេះ ៖ “រិទ្ធី នៅក្នុង ឆាកជីវិត កូនត្រូវតែបោះជំហានទៅមុខ ទោះបីជាមានឧបសគ្គអ្វីក៏ដោយ កូនត្រូវតែដើរទៅមុខ។ នោះគឺជាបញ្ជា”។ ខ្ញុំលែងបានឃើញគាត់ជារៀងរហូត»។ ដូច្នេះ នៅពេលនេះ យើងត្រូវបោះជំហានទៅមុខ។ ពួកយើងដើរទៅមុខរួមគ្នា ដើម្បីឲ្យបុព្វបុរសយើងនៅតែស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ ប៉ុន្តែយើងក៏គិតដល់កូនចៅយើងជំនាន់ក្រោយ ដែលនឹងត្រូវកសាងសង្គមនេះ។ ដូចសម្ដីរបស់អ្នក រួចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់នៅជំរំ ពិឃាដ អៅស្វ៊ីត (Auschwitz) ដែលមានប្រសាសន៍ថា “សូមកុំធ្វើឲ្យអតីតកាលក្លាយទៅជាអនាគតកាលដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់យើង”។ សូមអរគុណ |
du 26 au 28 mars : Exposition « Lignes de vie »
| ||
PROGRAMMATION (FR)
DU CAMBODGE AU CANADA : NOS SOUVENIRS, NOS ESPOIRS
|
| ||||
|
ពីប្រទេសកម្ពុជាមកដល់ប្រទេសកាណាដា៖ អនុស្សាវរីយ៍ និងក្តីសង្ឃឹ
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៨ ខែមិនា ឆ្នាំ២០១៥ ពីម៉ោង ៩:00 ព្រឹកដល់ម៉ោង ១០:00 យប់ ទីកន្លែង៖Centre des loisirs de Saint-Laurent 1375, rue Grenet, Saint-Laurent មធ្យោបាយធ្វើដំណើរ៖ មេត្រូ (Métro)៖ ស្ថានីយ Côte-Vertu (ខ្សែពណ៌ទឹកក្រូច / Ligne orange) រថយន្តក្រុងលេខ ១២៨ (Bus 128) ចូលដោយសេរី ឥតគិតថ្លៃ ភ្ញៀវកិត្តិយស ●លោកស្រី Kathleen Weil តំណាងរាស្រ្តមណ្ឌល Notre-Dame-de-Grâce និងជារដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអន្តោរប្រវេសន៍ខេត្តកេបិច ●លោក Dimitrios Jim Beis អភិបាលខ័ណ្ឌ Pierrefonds-Roxboro, សមាជិកគណៈកម្មាធិការប្រតិបត្តិប្រចាំខុទ្ទកាល័យលោកអភិបាលក្រុងម៉ុងរេអាល់ និងជាទីប្រឹក្សាក្រុងទទួលបន្ទុកផែ្នកផ្គុតផ្គង់ ផែ្នកកីឡា និងកំសាន្ត និងផែ្នកសហគមន៍ជាតិសាសន៍ដើមផ្សេងៗ ●លោក Alan DeSousa អភិបាលខ័ណ្ឌ Saint-Laurent ●លោក Francesco Miele ទីប្រឹក្សាក្រុងប្រចាំខ័ណ្ឌ Saint-Laurent ●លោក Aref Salem ទីប្រឹក្សាក្រុងប្រចាំខ័ណ្ឌ Saint-Laurent ●លោក Stéphane Dion តំណាងរាស្រ្តមណ្ឌល Saint-Laurent-Cartierville ប្រចាំសភាកាណាដា ●លោក Alexandre Boulerice តំណាងរាស្រ្តមណ្ឌល Rosemont-La Petite-Patrie ប្រចាំសភាកាណាដា ●លោក Amir Khadir តំណាងរាស្រ្តមណ្ឌល Mercier ប្រចាំសភាខេត្តកេបិច ពិធីករ-ពិធីការនី កញ្ញា សាផន កណ្ណិកា លោក កង ទីតូ លោក Mahmoud Fakhriddin កម្មវិធីរំលឹកខួបអនុស្សាវរីយ៍ ពីម៉ោង ៩:00 ដល់ ម៉ោង៩:១៥ : ការមកដល់ និងបដិសណ្ឋារកិច្ចភ្ញៀវកិត្តយស និងសាធារណជន ម៉ោង ៩:៣0 : សុន្ទរកថាស្វាគមន៍ និងការគោរពភ្លេងជាតិកម្ពុជា និងកាណាដា ម៉ោង ៩:៣៥ : ព្រះសង្ឃសូត្រមន្តចំរើនពរ ម៉ោង ៩:៥0 : ភ្ញៀវកិត្តិយសថ្លែងសុន្ទរកថា (លោកស្រី Kathleen Weil, លោក Dimitrios Jim Beis, លោក Alan DeSousa, លោក Stéphane Dion, លោក Alexandre Boulerice និងលោក Amir Khadir) ម៉ោង ១០:០0 : សុន្ទរកថារបស់លោកស្រី ងួន ល័ក្ខស្មី ទូតសុច្ឆន្ទៈរបស់មជ្ឈមណ្ឌលខេមរា, លោកស្រី ស្រី ចាន់ណារ៉េត អនុប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលខេមរា (ភាសាខ្មែរ) និងលោកស្រី យឹម ណុលស៊ីណា ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលខេមរា (ភាសាបារាំង) ពីម៉ោង ១០:០៥ ដល់ម៉ោង ១០:៣០ : សំរាកពិសារកាហ្វេ ពីម៉ោង ១០:៣0 ដល់ ម៉ោង ១១:៣០ ជាន់ផ្ទាល់ដី- បន្ទប់ Marcel-Laurin និងបន្ទប់ Simon-Major បទបង្ហាញទី១ : កិច្ចផ្លាស់ប្តូរយោបល់គ្នារវាងមនុស្សវ័យខុសគ្នា «លោក FONKi និងសិល្បៈគំនូរបាញ់លើជញ្ជាំង» បទបង្ហាញទី២: កិច្ចពិភាក្សាតុមូលស្តីពីអក្សរសិល្បិ៍ខ្មែរ «ពាក្យពេចន៍សរសេរ និងនិយាយ៖ ប្រវត្តិសាស្រ្តប្រទេសកម្ពុជាតាមរយៈអក្សរសិល្បិ៍» ពីម៉ោង ១១:៣0 ដល់ ម៉ោង ១២:៤៥ ជាន់ផ្ទាល់ដី- បន្ទប់ Marcel-Laurin និងបន្ទប់ Simon-Major បទបង្ហាញទី៣ : កិច្ចពិភាក្សាតុមូលស្តីពីប្រវត្តិជីវិត «មរតកអតីតៈកាល» ពីម៉ោង ១:០០ រសៀល ដល់ ម៉ោង ២:១៥ រសៀល : សំរាកពិសារអាហារថ្ងៃត្រង់ ពីម៉ោង ២:១៥ រសៀល ដល់ ម៉ោង ៣:៣០ រសៀល ជាន់ផ្ទាល់ដី- បន្ទប់ Marcel-Laurin និងបន្ទប់ Simon-Major បទបង្ហាញទី៤ : បញ្ចាំងខ្សែរភាពយន្ត និង កិច្ចពិភាក្សាតុមូល «មិនអាចគ្មានកូនៗរបស់ពួកយើងបានឡើយ !» ជាន់ទី១- បន្ទប់ l'Étoile d'or បទបង្ហាញទី៥ : សកម្មភាពបង្ហាត់បង្ហាញ «ល្ខោនយីកេ» ពីម៉ោង ៣:៣០ រសៀល ដល់ ម៉ោង ៤:០០ រសៀល : សំរាកពិសារកាហ្វេ ពីម៉ោង ៤:០០ រសៀល ដល់ ម៉ោង ៥:១៥ រសៀល ជាន់ផ្ទាល់ដី- បន្ទប់ Marcel-Laurin និងបន្ទប់ Simon-Major បទបង្ហាញទី៦ : កិច្ចពិភាក្សាតុមូល «ប្រទេសខ្ញុំជារដូវធ្លាក់ទឹកកក...!» ជាន់ទី១- បន្ទប់ l'Étoile d'or បទបង្ហាញទី៧ : សកម្មភាពបង្ហាត់បង្ហាញ «ប្រវត្តិសូត្រខ្មែរ» ពីម៉ោង ៦:៣០ ល្ងាច ដល់ ម៉ោង ១០:០០ យប់ : មានលក់ម្ហូបអាហារ និងភេសជ្ជៈ ជាន់ផ្ទាល់ដី- បន្ទប់ Marcel-Laurin និងបន្ទប់ Simon-Major ពីម៉ោង ៧:០0 យប់ ដល់ ម៉ោង ៧:១០ យប់លក់សំបុត្រចាប់ឆ្នោតផ្សងសំណាង ពីម៉ោង ៧:១0 យប់ ដល់ ម៉ោង ៧:៣០ ល្ងាចរាត្រីរាំកំសាន្តជាមួយតន្រ្តីសូឡូ នាគទេព្វ ពីម៉ោង ៧:៣0 យប់ ដល់ ម៉ោង ៧:៤០ ល្ងាចរបាំមេអំបៅ ពីម៉ោង ៧:៤0 យប់ ដល់ ម៉ោង ៨:០០ យប់ការដើរបង្ហាញម៉ូដសំលៀកបំពាក់ ពីម៉ោង ៨:០0 យប់ ដល់ ម៉ោង ៨:២០ យប់របាំ និងតន្រ្តីយីកេ ពីម៉ោង ៨:២0 យប់ ដល់ ម៉ោង ៩:១៥ យប់រាត្រីរាំកំសាន្តជាមួយតន្រ្តីសូឡូ នាគទេព្វ ពីម៉ោង ៩:១៥ យប់ ដល់ ម៉ោង ៩:២៥ យប់ចាប់ឆ្នោត ពីម៉ោង ៩:២៥ យប់ ដល់ ម៉ោង ១០:០០ យប់រាត្រីរាំកំសាន្តជាមួយតន្រ្តីសូឡូ នាគទេព្វ |
MEMOIRE - HERITAGES - IDENTITES - AVENIR
 1. Activités interactives avec FONKi et le graffiti
 4. Projection Film :
« Jamais sans nos enfants »
5. Théâtre Yiké
6. « Mon pays, c’est l’hiver… »
7. « La soie du Cambodge »
|
Nos partenaires des évènements de mars 2015:
Le Club Samaki
La pagode khmère de Rivière-des-Prairies (Société bouddhique solidarité Boussol)
La communauté Catholique Cambodgienne de Montréal
